En nu zit ik lekker op een balkon in Montenegro met een uitzicht over de plaatselijke baai. Ja, ik heb het slecht getroffen met het uitzicht hier, helemaal als de zon schijnt… 😉
Maar eindelijk heb ik eens een dag waar ik niet continu onderweg ben, dus ik kan even rondlopen en rustig aan doen. Het enige waar ik me nu nog druk over maak is hoe ik hier wegkom in de richting van Kosovo, want van alle buurlanden heeft uitgerekend Montenegro de minst goede verbindingen. Gelukkig gaat er nog wel een bus vanavond vanuit Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. En dan kan ik de tijd nemen om wat langer op een plek te blijven, wat me ook wel fijn lijkt.
De reis was soms wel een beetje vermoeiend, maar het meeste was zeker wel de moeite waard. Na een weekend Wenen begon de grote trek voor mij, met de trein naar Ljubljana, Slovenië. Met in Slovenië zelf al een mooi uitzicht vanuit de trein. Eenmaal in Ljubljana (hoe verzinnen ze die naam) leek het niet echt wat bij het station, maar eenmaal in het centrum was het helemaal weer goed gemaakt. Een leuk gezellig, niet al te grote stad met een hele fijne sfeer. Ik vond het eigenlijk wel jammer dat ik de volgende ochtend weer verder moest.
De volgende dag met de trein naar Belgrado gegaan, dus ik heb het noorden van Kroatië mogen zien, alleen ik kreeg wel de indruk dat dat deel niet het meest mooie landschap van het land is, net zoals het noorden van Servië.
Gisteren nam ik maar de bus van Belgrado naar Tivet, Montenegro. Dat was een bustrip van iets meer dan een halve dag, niet mijn meest favoeriete manier van reizen zeg maar… Eenmaal bij de grens werden we gecontroleerd door de Montenegrijnse douane, op een manier die me een beetje willekeurig leek. De bus werd bekeken (ook het bagageruim) en er liep iemand door de bus die mijn handbagage begon te inspecteren. Eigenlijk bleef het vooral beperkt tot het hoesje van mijn fotocamera, waarin werd gekeken of er echt niks anders in zat dan alleen de camera…. en toen werd deze goede man gebeld en liep hij naar buiten zonder verder mijn spullen te controleren. Ach, hij heeft in ieder geval een poging gedaan om te laten zien dat hij zijn taak serieus neemt. 🙂
En toen reden we Montenegro in, en wat een mooi landschap is dat zeg… wat me wel opviel was dat er zoveel zooi overal lag. en dan niet hier-en-daar een rondslingerend blikje, fles of plastic tas. Maar soms gewoon stapels afval langs de weg of in de rivieren. En dat is toch zeker wel ontzettend jammer te noemen, want op deze manier wordt het mooie landschap wel verpest. Gelukkig werd het verderop minder erg met de zooi en kon ik verder genieten van het uitzicht. En ik heb heel wat typische donkere bergen gezien vanuit de bus, waardoor de naam van het land toch wel duidelijker wordt. 😉
En aan het einde kwamen we aan bij de baai van Kotor, en dat ziet er hardstikke mooi uit vanuit de bergen. En natuurlijk is het ook wel fijn om eens een stuk kust te zien na twee weken op vakantie te zijn. 🙂
Vanavond weer verder op weg en dan krijgen we het onbekende stuk, ik kijk er naar uit…. 🙂
Een reactie op Onderweg door de Balkan