Veilig en wel in Korea!

Zo, het waren me de twee daagjes wel. 😉

Gisteren vertrokken uit Vladivostok, waar een bus klaar stond om mij, met wat andere passagiers naar Zaribino te vervoeren, want daar vertrok de boot naar Korea. Eenmaal aangekomen moesten we een kantoor in om allemaal 60 roebel te betalen om verder het terrein op te kunnen. Waarvoor dit was? Geen idee, maar ik kreeg wel een bonnetje hiervoor. 🙂 Daarna weer de bus in maar de terminal, waar weer 700 roebel betaald moest worden, waarna we onze boardingpas kregen voor de boot. En toen de douane (nee, hier hoefde ik geen geld meer te betalen) wat eigenlijk west wel relax ging. Zelfs de snuffelhond was relaxed… het beessie liep naar m’n tas, snuffelde even en liep weer op z’n gemak weer terug. Daarna tassen door de scanner, redelijk normaal dus en dan naar de Douane-beamte die vroeg of ik toevallig Russisch sprak. Op dit moment leek het me handiger om gewoon nee te zeggen en heb zus ook zo geantwoord. 🙂 Verder geen probleem, kreeg m’n stempel, dit keer op m’n visum en kon naar de boot lopen. De boot was niet volkomen nieuw, kon wel een likje verf gebruiken, maar bracht ons allemaal weer veilig en wel naar Korea over de kalme zee. Helaas heb ik Noord-Korea niet kunnen zien, dus daar heb ik geen foto’s van.

Eenmaal in Korea aangekomen kreeg ik een klap in m’n gezicht van de warme lucht daar. Misschien is het niet zo warm in Moskou, maar het was wel benauwd. Je kan betere eerst indrukken hebben van een land. 😉 Verder door de douane, formuliertjes invullen, stempel in m’n paspoort laten zetten en tassen laten scannen. Niet veel bijzonders dus…

Maar eenmaal aangekomen in Sokcho kon ik iets ervaren, wat in Rusland niet echt vaak voorkomt… Informatie vragen bij een toeristeninformatiepunt. Hier konden ze me vertellen dat het niet mogelijk was om een goedkope overnachting te krijgen in Sokcho, omdat deze week net in een dure periode viel. Jammer maar helaas, dus dan maar naar Seoul met de bus. Gelukkig had ik gezelschap van Danny, een Canadees die ik had ontmoet in de Russische bus. En zo gingen we in vier uur naar Seoul, in de meest luxe bus waar ik tot nu toe in heb gezeten deze reis. Vanuit de bus konden we genieten van het mooie uitzicht op de Koreaanse bergen.

De bergen waar ik vanuit de bus een mooi uitzicht op had, op weg naar Seoul.

Eenmaal in Seoul konden we op zoek naar een hostel, waar we een summiere route-omschrijving van hadden vanaf het metro-station hier in de buurt, misschien zelf iets te summier. En ik kan ook zeggen dat ik het Metro-systeem in Moskou eenvoudiger vind dan die in Seoul, maar dat heeft vooral met de structuur van het netwerk te maken.

En natuurlijk heb ik de eerste tempel hier al gespot. 🙂