Gisteren en eergisteren maar eens de toeriust uitgehangen, vanwege het benauwde weer wel rustig aan gedaan, maar er zijn ergere dingen in de wereld.
De “tempel” die op de foto staat in het vorige stukje bleek helemaal geen tempel te zijn maar een paleis. In Seoul heb je in totaal vijf paleizen, waarvan ik er twee gezien heb. Een op maandag en een op dinsdag. Bij deze paleizen zie je de scheiding tussen rangen van de mensen die in zo’n paleis rondliepen en het verschillende gebruik van de gebouwen in zo’n complex. Zelfs de koningin had een ander verblijf dan de koning, heeft te maken met het Confusionisme, waarbij mannen en vrouwen ieder gescheiden verblijven moeten hebben. De buitenkant van die gebouwen is wel erg mooi en dat is maar goed ook omdat er in die gebouwen weinig meubulair staat. Dit komt deels omdat men in die cultuur niet veel meubulair gebruikte, maar ook omdat veel van de gebouwen opnieuwe opgebouwd zijn. Kan je je afvragen wat er met de oude gebouwen is gebeurd, wat dan makkelijk te verklaren is. De Jappanners hebben Korea regelmatig binnengevallen, de laatste keer zo rond de tweede wereldoorlog en hebben deze complexen laten afbranden. En om toch iets van de geschiedenis te kunnen zien zijn deze later weer opgebouwd.
Verder ben ik de TV-toren ingeweest,op het beste tijdstip waarbij je dit kunt doen. Namel;ijk bij het invallen van de avond. Op zo’n moment zie je pas goed hoe groot de stad Seoul is. En gisteren was ik ook bij Cheonggyecheon, een rivier van ongeveel 6km die lange tijd “weggewerkt was in het naoorlogse Seoul, maar waarvan men besloot dat het een goed idee was om deze weer terug in het stadsbeeld te krijgen. Het uiteindelijke effect is dat je nu een lange groene strook met een stroom inhet midden door Seoul hebt lopen, waar mensen kunnen wandelen en de koters in het water zich kunnen vermaken. En het leuke is dat bij het begin van de stroom een fontein in de vorm van een waterval is. Daar staan dan wat oudere mannen de boel in de gaten te houden en zorgen ervoor dat de Koreaanse koters niet te dicht bij de waterval komen, Met hun fluitje om ze terug te fluiten maken ze een grappige indruk op mij, als simpele westerling. 🙂
Natuurlijk heb ik ook nog wel andere dingen gezien, maar die komen latern samen met foto’s, omdat ik nu niet op mijn eigen computer zit te werken. Maar dat geeft tenminste nog iets om naar uit te kijken. 😉