Gisteren was niet echt mijn beste dag dus…

—– 13 juli 2010 —–

Soms heb je van die momenten of dagen dat je aan bepaalde uitspraken moet terugdenken.

Vandaag dacht ik aan Ralf die vorig jaar met de deurknop van onze hotelkamer in Odessa de onvergetelijke woorden uitsprak: “Ik geloof niet dat dit mijn dag gaat worden.”

Toen we aankwamen met de trein in Kazan’ ging het nog prima, aardige mensen in de coupe, de meeste moesten ook Kazan’ eruit, alleen de kerel uit Tjadjikistan moest nog verder. Gelukkig had hij voldoende eten meegenomen voor de rest van de treinreis. Verder een vrouw waar ik niet veel van te weten kreeg en een man die programmeur was en berekeningen deed om het rendement van turbines te verhogen. Deze man sprak ook een beetje Engels, dus had ik weer geen reden om mijn Russisch te kunnen oefenen. 😉

Maar hij was zo vriendelijk om voor mij een taxi te regelen die mij voor 150 Roebel naar mijn hostel zou moeten brengen… niet dus… Bij een of ANDER hotel wilde hij opeeens 30 dollar hebben, nu heb ik geen dollars bij me en heb ik hem 10 euro en 500 roebel gegeven en het toegewenst dat hij in een bruine substantie mocht zakken… (nadat ik was uitgestapt, dat wel)

Maar gelukkig is niet iedereen in Kazan’ een eikel en werd ik door een vriendelijke man bij een bushalte, die wat voor mij rond ging bellen, naar de juiste bushalte gestuurd waar ik in een bus kon stappen die mij wel naar de juiste plek. (die mensen waren minstens net zo behulpzaam en dit slechts voor de prijs van 15 roebel :))

Daar eenmaal aangekomen op zoek naar het hostel waar ik eigenlijk had gereserveerd, met de iets minder duidelijke routebeschrijving geleverd door het hostel in kwestie. Eenmaal aangekomen bleek er niemand te zijn en werd er ook niet opgenomen toen ik er naar toe wilde bellen. Jammer dan… ik terug naar het station (nu weer met de bus, want taxi’s stap ik niet meer in hier) om naar een hotel te gaan die in de Lonely Planet stond. (en die ooknog “iets” dichterbij het centrum is) Kostte wel iets meer geld dan het eerste hostel maar voor 650 roebel per nacht een privé-kamer is ook niet gek. 🙂

En toen naar het station om een treinkaartje naar Irkusk te kopen, maar dat kon niet. Ik denk: “Doe dan maar Smolensk” en kocht een treinkaarje daarnaartoe in de veronderstelling dat die plaats verder in het oosten ligt. (vraag me niet waarom, maar ik dacht dat dat het station van Yekatharinaburg was…) Eenmaal in het hotel bedenk ik me dat ik een denkfout heb gemaakt, en bel ik naar huis (als in: mijn lieve ouders in ‘s-Hertogenbosch) om er achter te komen dat Smolensk echt ten westen van Moskou ligt. Dat is dus niet echt de goede kant op…

Nu kan ik je zeggen dat het kopen van een treinkaartje in Rusland niet al te makkelijk is, maar het omwisselen is nog net iets lastiger. Gewapend met het foute treinkaartje een een briefje geschreven door de baliemedewerster van het hotel. Liep ik naar het station… GRBLMGRRRAAAARGH!!! Paspoort vergeten (kwam ik gelukkig wel snel achter). Eenmaal in het station werd ik, uiteraard, naar een ander loket gestuurd, wat niet niet het juiste loket was. Bij dat tweede (niet helmaal correcte) loket stond daar ineens mijn reddende engel!

*schallende trompetten* Uit het niets kwam er de vraag in correct Engels of er wat vertaalhulp nodig was. Deze hulp werd aangeboden door Anna, ze studeert in New York en was op bezoek bij haar ouders in Kazan’, zelf wilde ze een treinkaartje ophalen voor haar zus die via internet besteld was. Maar de bureaucratische regels schreven voor dat haar zus die zelf moest ophalen en dat ze dan ook haar paspoort mee moest nemen…

Ennieweejz… uiteindelijk heb ik nu een correct treinkaartje, naar Yekatharinburg en hoef ik niet eens mijn eigen eten mee te nemen, want die krijg ik in de trein. Nog een pluspunt: morgen heb ik een rondleiding door Kazan’ onder leiding van Anna, die morgen verder toch niks te doen had.

Na dit avontuur ben ik het kremlin van Kazan’ wezen bekijken (moooooooiiii) en heb ik aldaar mij blaren onder mijn voeten verder bijgewerkt, moet ik maar niet zulke wandelingen maken op mijn teenslippers.

O ja…. Mijn plaats in de trein die ik dus moet hebben heeft plaatsnummer 13. 😀