Volgens mij ben ik in Azië nou :)

Zo, na de gekke toeren die ik heb moeten uithalen in Kazan’, heb ik ook een normale dag daar weten door te brengen…

In de ochtend moest ik nog wat ontbijt kopen, dus ging ik naar een winkelcentrum in het centrum waar een supermarkt is en liet daar mijn rugtas insealen, zodat ik die de winkel in mocht nemen. Daarna nam ik de metro terug naar het Kremlin. Nu is de metro een redelijk nieuw systeem in Kazan’ en deze schijnt aangelegd te zijn omdat de stad pasgeleden 100 jaar bestond. Alleen het is een van de meest onhandig gesitueerde metrolijnen ter wereld denk ik. Je kan er niet mee naar het station en de lijn gaat niet naar de plekken waar veel mensen moeten zijn. Maar het ziet er wel mooi uit. 😉

Zoals beloofd kreeg ik een rondleiding door de stad van Anna, die ook een vriendin mee had genomen die in Bonn woont (en ook uit Kazan’ komt) die ook de stad wilde zien. Het schijnt namelijk dat er ieder jaar wel iets veranderd. Dat is eigenlijk ook niet zo vreemd wat er staan nog best wel veel vervallen gebouwen in het centrum die op zich wel de moeite waard zijn. Met vervallen bedoel ik dan niet dat het er niet zo heel erg mooi meer uitziet, maar dat het compleet onbewoonbaar is. Dus beetje bij beetje wordt alles opgeknapt.

Maar wat heb ik dan gezien in Kazan’? We begonnen bij het kremlin wat helemaal wit is van buiten en waar een ontzettend grote moskee staat. Deze is niet zo lang geleden gebouwd op de plek waar de oude moskee stond, waarvan het teveel moeite was om deze op te knappen.

Verder zijn we bij The Blue Lake geweest iets buiten de stad. En daar heb ik ook met mijn voeten in het koude water gestaan.

Daarna weer terug naar de stad om het meer te zien en de universiteit waar Lenin zelf gestudeerd heeft. Voor het gebouw staat dan ook een standbeeld van hem als student, en er staat niet dat het Lenin is, maar zijn originele naam staat bij het standbeeld. (hoewel ik die nu even niet weet, moet ik eerlijk bekennen)

Maar gisteren in de trein naar Yekatharinburg gegaan, en zowaar ook nog aangekomen daar. 🙂

In de trein had ik gezelschap van een stel met een dochtertje van 3 of 4 jaar (schat ik dus in) die vrolijk rond liep te stuiteren. Als ik haar zo zag slingeren aan de banken in de coupe, snap ik wel hoe die blauwe plekken op haar schenen komen. 🙂 En naast het leuke gezelschap kon ik ook genieten van het uitzicht op de Oeral, wat weer een fijne afwisseling is op het landschap wat er aan vooraf ging. (veel heuvels en bomen)

Eenmaal aangekomen stond er Anatoly, van het hostel met een bordje met mijn naam klaar voor het station om me naar het hostel te brengen. (daar betaal je dan wel voor, maar was het dubbel en dik waard)

Maar ik heb al uitgevonden dat ik nu echt in Azië ben, dus Japan is weer een stukje dichterbij! 🙂