—– 10 augustus. Geschreven in de Shinkansen van Kumamoto naar Kagoshima: —–
Het verschil tussen een gewone trein en de Shinkansen is best wel groot. De gewone trein meandert een beetje door het landschap en de Shinkansen zoeft in een zo recht mogelijke lijn door vele tunnels en betonnen bakken naar zijn eindbestemming. Dus het uitzicht is in de Shinkansen wel wat minder en het is best wel lastig om mooie foto’s te maken met mijn oude, dus langzame, camera maar het is wel mooi om mee te maken. 🙂 En natuurlijk kan de Shinkansen goed optrekken. 🙂
De eigenaar van het hostel in Kumamoto was zo aardig om me met de auto naar het station te brengen, dus dat bespaarde me een wandeltocht en was ik ook ruim op tijd om een treinreservering voor overmorgen te doen en een bento te kopen. De bento is de Japanse uitvoering van het lunchpakket. Je kan ze op heel veel plekken kopen, in de convinience store, zeg maar een kleine supermarkt, waar de prijs-kwaliteitverhouding niet super is. Maar ook in speciale winkels waar ze klaargemaakt worden of op het station. De bento die ik vandaag kocht op het perron was gevuld met sushi. Natuurlijk kan het altijd beter, maar deze was wel significant beter dan de sushi die je koopt bij de Albert Heijn in Nederland, en ook een stuk goedkoper (d’ûh!). Voor ongeveer €3,50 heb ik heerlijk geluncht. 🙂
Onderweg naar het station (Kumamoto dus) hoorde ik dat er een tyfoon deze kant op komt, dus ik probeer maar zo snel mogelijk naar Sakurajima te gaan om voorde storm binnen te zijn, en dan maar hopen dat de vulkaan niet besluit ontzettend hard uit te barsten als ik er ben. Ach in dat geval heb ik iets beleefd wat best wel spectaculair te noemen is. 🙂 Klein detail, omdat het hostel op Sakurajima geen website heeft heb ik in het hostel in Hakata gevraagd of ze voor me kunnen bellen naar Sakurajima, en de reservering is niet op mijn naam gezet, maar is gedaan voor de オランダ人. 🙂
—– 11 augustus. Geschreven in het hostel in Sakurajima —–
Eenmaal aangekomen in Kagoshima maar een poging gedaan om zo snel mogelijk naar de jeugdherberg in Sakurajima te gaan, vanwege het weer wat op komst was. En onderweg viel het me op dat er overal een zwart grof poeder lag, wat dan logischerwijs vulkaanas is, wat door de vulkaan wordt uitgespuwd. Op de veerboot naar het eiland (wat sinds 1924 eigenlijk geen eiland meer is) kon je de as voelen als het door de wind tegen je aan werd geblazen. Maar eenmaal aangekomen op het “eiland” besloot ik onbewust verkeerd te lopen, zodat ik wel wat extra kon lopen en nog wat mooie uitzichten had, het leek wel of ik probeerde net wel of net niet binnen te zijn. Gelukkig was ik net voor de regen binnen en was ik alleen maar nat van mijn eigen zweet. 🙂
De volgende ochtend bleek dat de tyfoon langs Japan was gegaan en meer over het zuiden van Korea, ongeveer over Busan. Dus hier hadden we vooral regen en wat wind gehad.
Omdat ik maar een volle dag hier tot mijn beschikking had besloot ik eerst maar mee te gaan met een Japanse bustocht, met een gids die van alles en nog wat vertelde, en dan vooral in het Japans. Gelukkig was er ook een Engelstalig guidebook beschikbaar, zodat de mensen die niet zo goed Japans verstaan (helaas hoor ik ook bij die groep), wisten waar naar gekeken moest worden. 🙂 Leuk detail: op Sakurajima weten ze de grootste radijzen en de kleinste mandarijntjes ter wereld te kweken. En in de middag heb ik Kagoshima verkend. Natuurlijk moest ik ook een beetje cultureel-historisch verantwoord doen en ben ik naar een museum geweest over de restauratie van de Meji-periode. Hoewel ik niet snap dat het zo genoemd wordt, wat het gaat (volgens mij) vooral over het begin van die periode. Maar daar heb ik weer een beetje geleerd over de Japanse geschiedenis. En na dit museumbezoek leek het me leuk om een heuvel te beklimmen in een subtropisch stadspark alhier, om te kunnen genieten van een mooi uitzicht op Sakurajima, waarvan de top nog steeds in de wolken was. Maar gelukkig waren de laatste regenbuien all een tijdje weggebleven. Natuurlijk wilde ik niet dezelfde manier naar beneden lopen als ik omhoog ging, dus liep ik een weg waar niet echt een stoep bleek te zijn. En eigenlijk is dat niet al te fijn om zo te lopen op een weg die vrolijk naar beneden slingert. Gelukkig was er nog wel een stoep in de tunnel en genoeg spiegels bij de scherpste bochten, maar het leek me wel verstandig om een beetje alert te zijn. En het is me gelukt, ik ben heelhuids beneden aangekomen zonder (bijna-) ongelukken. En als bonus heb ik ook nog wat extra bezienswaardigheden gezien.
Maar morgen ga ik toch maar lekker veilig met de trein verder naar Beppu langs de westkust van Kyushu. Ik heb een plaats naast het raam, nu maar hopen dat het raam aan de juiste kant van de trein is. 😉
—– 12 augustus. Beppu —–
Sjah…. en zo moet je weer flexibel zijn. Helaas kon ik geen accomodatie in het noorden van Kyushu vinden, dus blijf ik maar drie nachten in Beppu en ga ik morgen wat plaatsen met de trein verkennen.
Maar toen ik het hostel in Sakurajima verliet, viel het me op wat voor typisch jeugdherberg-gebouw het is. Stevig gebouwd, ruim opgezet en niet gebouwd om mooi te zijn, maar dat laatste geeft niet echt. 🙂 En zoals het bij een jeugdherberg hoort kon je er ook ’s avonds warm eten, wat ik dus ook de eerste avond daar heb gedaan.
In de trein zat ik niet aan de zeekant, maar er was vanuit de trein ook niet erg veel zee te zien, omdat deze vooral tussen de Japanse bergen en rijstvelden door slingerde. Desalniettemin wel mooi om te zien.
Maar nu heb ik wel een aardige lat tekst geschreven in de afgelopen dagen, dus de rest bewaar ik maar voor een later tijdstip. 😉